Slotwoord ATANA Den Haag door Cihan Bugdaci
12 januari 2023 in Het Koorenhuis te Den Haag

Of ik het slotwoord wil voeren, met betrekking op de relevantie van representatie.

Meestal een eervolle, maar niet graag geziene invulling
Veelal is het publiek moe, wil borrelen…
Maar ik zie dat jullie nog fit zijn, en graag luisteren naar een slotwoord vol bevindingen, een samenvatting van deze middag, reflectie op de afgelopen maanden en een uiteenzetting van de begrippen inclusie en diversiteit, de geschidenis en ontstaanswijze van Atana, Art-S-Cool en mijn eigen bedrijven…….Toch?

Nee…ik zal het kort houden…

Wil met jullie afsluiten door kort in te gaan op de relevantie van een dergelijk programma…
Wil niet betweterig overkomen, vandaar afsluiting met vragen

Deel 1
Ik ben opgeleid als architect en vastgoeddeskundige aan de universiteit in Delft. Al vroeg tijdens de studie, in 2004, dacht ik, met twee studiegenoten na over onze sociaal-maatschappelijke bijdrage en rol gerelateerd aan de bebouwde en niet bebouwde omgeving. Dat ging verder dan ontwerpen, stenen stapelen, bouwen…
Het vergde van ons dat wij zouden begrijpen wat de maatschappij beweegt. Wat de verschillende individuen in de maatschappij beweegt. Dan raak je al snel elementen van sociologie, antropologie, politiek, economie, kunst etc.

En zo werden wij uitgedaagd om interdisciplinair te zijn. Over onze vakgebieden heen te kijken.
Wij wilden als architecten een sociaal-matschappelijke tolk zijn. Het kunnen vertalen van wensen, om vervolgens beter aan te sluiten met diensten. Daar is begrip voor nodig.

Daarin bemerkten wij dat de pluriformiteit van de samenleving ervoor zorgde dat er niet hapklaar of gemakkelijk oplossingen te bedenken zijn. Wij moesten in de huid kruipen van….
Hieruit is de term pluricultureel geboren. Wat de samenleving kenmerkte was de pluriformiteit van de mens. Het was inmiddels voor ons te plat geworden om te categoriseren op multicultureel (dat uitging van etniciteit of culturele afkomst) …Nee…Het ging verder…Wat mij – ik maakt is uniek. Bestaat uit veel facetten: mijn geschooldheid, binnen de scholing mijn studierichting, ben ik jong/oud, rijk/arm, godsdienstig of niet, en zo ja, welke….seksuele voorkeur, muziek voorkeur….Waar het wel altijd om gaat is de wens tot inclusie..Wat ik ook mag zijn, ik wil er kunnen zijn, en zo ik dat wens, erbij willen/kunnen horen.

Het uitdragen van deze gedachtengoed en het verweven ervan, is voor een architectenbureau of vastgoedontwikkelaar niet vanzelfsprekend.

Sinds de tijd dat wij dat zijn gaan toepassen, hebben wij rond ons gezien dat bureaus en organisaties inzien dat ‘begrip’ een belangrijke rol speelt.

En hier de eerste vraag:

Zoals wij hier zitten is de relevantie van begrip van- en met elkaar- redelijk tot ons doorgedrongen. Atana heeft in welke vorm dan ook hier eens aan bijgedragen. De winst zit in diegenen die nog niet zijn bereikt.

Is het mogelijk om in ons netwerk te bezien of er unusual suspects zijn om die te besmetten met de gedachte van inclusie, teneinde organisaties die inclusie mogelijk te laten maken?


Deel 2
Dat erbij mogen/kunnen horen moet soms worden gefaciliteerd. Zo werd ik, door getipt te zijn door een goede vriend, in het zadel geholpen door in 2012 mee te doen aan de bestuurstraining van ATANA hier in Den Haag.

Dit zorgde naast vergaren van kennis, ook voor het vergroten van netwerk en daarmee vergroten van de mogelijkheid ‘erbij te kunnen horen’.
Een bestuursfunctie lag meer binnen handbereik dan wanneer ik dat niet zou hebben gedaan…

Zelfs nu zover dat ik mentor heb mogen zijn van een volgende bestuurstrainee…Een zeer eervolle taak..
Maar nog verder.…Dat ik wordt gevraagd het slotwoord te doen hier….Nou….

Over relevantie van representatie gesproken… 😉

De vraag die hieruit volgt is dit:
Zouden wij, zonder dat wij zelf (als organisatie of individu) die faciliterende rol invullen, de juiste ‘behoefte-vraag’ kunnen stellen, opdat dat bijvoorbeeld door Atana kan worden gefaciliteerd?

Iemand heeft ooit bedacht dat een bestuurstraining, schrijversinitiatief, kunstschool voor personen die daar niet van nature mee in aanraking komen, een goed idee zou kunnen zijn.

Deel 3
Wiskundig gezien zijn er twee punten benodigd om een rechte lijn te trekken. Die twee punten staan voor mij symbool tot personen, waarbij de intermenselijke verhouding de richting bepaalt van de lijn….

Zo verhouden wij ons als organisaties ook tot elkaar. Binnen Art-S-Cool hebben wij in de afgelopen tijd te maken gehad met groei. Groei waar geen handboek of leidraad voor is. Wij hebben ons vaker afgevraagd welke organisaties ons voor zijn gegaan met een vergelijkbaar proces. De behoefte aan sparringpartners is er geweest.

En zo tot de laatste vraag aan onszelf:
Met de gedachte van sparringspartnerschap….Wie zouden wij als onze ideale sparringspartner kunnen zien….En hieruit volgende subvraag: Voor wie zouden wij een ideale sparringspartner kunnen zijn?

Zo zouden wij kunnen groeien richting een poule aan helpenden…een sparringsorganisatie. Dit teneinde een licht op andermans pad te zijn. De ander tot steun kunnen zijn, opdat wij gezamenlijk groeien..

Begrip, inclusie en samenwerking leidt uiteindelijk tot meer vrucht.